فورجینگ میلگرد
جهت استعلام قیمت تماس بگیرید
توضیحات
فورجینگ میلگرد (به انگلیسی: Gas pressure welding of rebar) یک روش جوشکاری در فلز است. که در آن پس از حرارت دادن به دو بخش متصل شونده تا دمای خمیری شدن فولاد و سپس پرس دو قطعه روی هم ایندو قطعه را در هم ادغام ،ترکیب یا به اصطلاح فورج می‌کند.قابل ذکر است که از این تکنولوژی در سال‌های دور ۱۳۵۱ خورشیدی در خط آهن سراسری ایران استفاده شده‌است.
جوشکاری فورجینگ یا سر به سر میلگرد یکی از روش های رایج در روند اتصال میلگردها به یکدیگر می باشد. برای انجام جوش فورجینگ شعله‌ای با استفاده از گاز اکسیژن و یک گاز سوختنی (گاز استفاده شده به طور معمول گاز استیلن است) ایجاد می‌شود؛ با استفاده از شعله‌ی بوجود آمده دو سر میلگرد را گرما داده تا حالت آنها خمیری شود؛ سپس میلگردهای نرم شده را تحت اعمال فشار به یکدیگر متصل می‌کنند. این نوع از اتصال هم طرفداران و هم مخالفان زیادی دارد. در ادامه برای درک بهتر مخالفان این روش به بررسی معایب جوش فورجینگ خواهیم پرداخت.
در فورجینگ سر به سر میلگرد ابتدا در دهه ۱۹۳۰ میلادی در کانادا تحت عنوان یکی از زیرشاخه‌های فرایند جوشکاری گاز اکسی استیلن و با نام gas pressure welding (مخفف انگلیسی: GPW) گسترش یافت. از آن پس، این روش به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفت و در ابتدا به منظور جوشکاری ریل‌ها و لوله‌ها و بعد از آن در جوشکاری میلگردهای ساختمانی به کار گرفته شد.
با افزایش ساخت و ساز و رشد سازه‌های شهری و بلندمرتبه‌سازی، توجه به مقاوم‌سازی، استحکام بیشتر و حفظ امنیت جانی و مالی این نوع جوش در اهمیت قرار گرفته و به دلیل ضریب ایمنی بالا آن و کاهش هزینه‌ها، وارد حوزه ساخت‌وساز گردید. در این روش به جای بر روی هم قراردادن بخش انتهایی میلگردها، دو سر میلگرد توسط حرارت در دمای مشخص ۱۲۰۰ تا ۱۲۵۰ درجهٔ سانتی‌گرادو همزمان فشار هیدرولیکی (که به دو سر میلگرد وارد می‌آید) به یکدیگر اتصال داده و اصطلاحاً فورج می‌شود.
مزایای فورجینگ سر به سر
- صرفه جویی ۲۰ تا ۳۰ درصدی در مصرف با حذف بر روی هم قراردادن میلگردها و حذف پرت‌ها.
- کاهش نیروی انسانی با توجه به کاهش مصرف
- کاهش کلیهٔ هزینه‌ها از جمله حمل‌ونقل با توجه به کاهش مصرف.
- اتصال میلگردهای غیرقابل مصرف به همدیگر و استفاده مجدد از آنها.
- کاهش وزن اصلی سازه و متناسب با آن کاهش نیروهای ثقلی جانبی و در نتیجه بالا رفتن مقاومت سازه در مقابل زلزله.
- کاهش اشتباهات انسانی (آرماتور بند ها معمولاً برای کاهش مصرف میلگردها از طول روی هم قراردادن آنها کم می‌کنند که این عمل سبب کاهش مقاومت میلگردها در نقاط اتصال (جوش) و در نتیجه کاهش مقاومت سازه می‌شود) همچنین تنها راه حل برای اصلاح کوتاه آمدن میلگردها به دلیل خطای آرماتوربند یا تصمیم به افزایش طبقه یا ادامه پروژه این تکنولوژی می‌باشد.
- امکان لرزه بهتر در هنگام بتن ریزی، با توجه به کاهش حجم اضافی میلگردها در نقاط اتصال.
- افزایش قابل توجه درگیری بتن با میلگردها با توجه به کاهش حجم اضافی میلگردها در نقاط اتصال.
- افزایش مقاومت در نقطهٔ اتصال، به‌طوری که مقاومت در این نقطه به خاطر افزایش سطح میلگرد، بیشتر از سایر نقاط در طول میلگرد می‌باشد.
- سرعت اجراءبالاتر و هزینه اجراء پایینتر نسبت به “اتصال مکانیکی میلگرد”
