ترمیم بتن با شیار و درزبندی
«شیار و درزبندی» (Routing and Sealing)، از روش‌های مورد استفاده برای ترمیم اصلاحی ترک‌ها، بدون ترمیم ساختاری آن‌ها است. این روش، یکی از گزینه‌های مناسب برای ترمیم ترک‌های افقی با سطوح صاف در کف‌ها یا روسازی جاده‌ها محسوب می‌شود. البته، مانعی برای اجرای شیار و درزبندی در ترک‌های عمودی یا حتی منحنی وجود ندارد و می‌توان از آن برای ترمیم ترک‌هایی با الگوی کوچک، بزرگ و منفرد نیز استفاده کرد. به طور کلی، اجرای شیار و درزبندی نسبت به تزریق اپوکسی ساده‌تر است.
در روش شیار و درزبندی، یک شیار بر روی سطح نمایان ترک ایجاد شده و توسط مواد مناسب درزبندی مانند اپوکسی، پلی‌یورتان، سیلیکون، پلی‌سولفید، آسفالت یا ملات‌های پلیمری پر می‌شود. به دلیل احتمال ترک‌خوردگی مجدد، استفاده از دوغاب سیمانی در این روش مجاز نیست. مراحل کلی برش دادن و درزبندی عبارت هستند از:
- حفر شیار به عمق 6 تا 25 میلی‌متر با استفاده از اره، تجهیزات برش دستی یا پنوماتیکی
- تمیز کردن شیار توسط فشار هوا، سندبلاست یا جت آبی
- جانمایی مواد درزبندی پس از خشک شدن شیار
- عمل آوری مواد درزبندی
در برخی از موارد، در کف شیار یک نوار از جنس پلی‌اتیلن قرار داده می‌شود (تصویر بالا). این نوار، امکان تغییر شکل ماده درزبندی بدون ایجاد تمرکز تنش در کف آن را فراهم می‌کند.
پر کردن بتن با نیروی جاذبه چیست؟
یکی از روش‌های ترمیم ترک‌های نازک (عرض 0.03 تا 2 میلی‌متر)، پر کردن آن‌ها توسط مونومر یا رزین با ویسکوزیته پایین و به کمک نیروی جاذبه است. از مواد تایید شده برای این روش می‌توان به متاکریلات سنگین، پلی‌یورتان و اپوکسی با ویکسوزیته پایین اشاره کرد. هر چه ویسکوزیته ماده پر کننده پایین‌تر باشد، امکان بستن ترک‌های ریزتر فراهم می‌شود.
مراحل کلی ترمیم بتن با پر کردن ثقلی عبارت هستند از:
- تمیز کردن سطح توسط فشار هوا یا آب (سطح مرطوب باید به طور کامل و طی چند روز کامل خشک شود)
- پر کردن شکاف بالایی ترک با مواد مناسب
معمولا به منظور بررسی اثربخشی ترمیم ترک، از محل ترمیم مغزه‌گیری می‌شود. سپس با انجام آزمایش بر روی مغزه، عمق نفوذ و محل شکست در صورت اعمال بارهای اضافی به دست می‌آید. مطالعات نشان داده‌اند که با به کارگیری برخی از پلیمرها، ترک اصلی شکست در خارج از محدوده ترک‌های ترمیم شده رخ می‌دهد. این موضوع، بیان‌گر اثربخشی مناسب این روش است.