امروزه سازندگان به دنبال بهترین راه برای مقاوم کردن ساختمان در برابر نفوذ رطوبت هستند. با توجه به اینکه مدیریت هزینه‌ها و رعایت استانداردها دو عاملی است که این روزها بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته، سازندگان همواره به دنبال راهی برای انتخاب بهترین و مطمئن‌ترین روش عایق بندی ساختمان هستند. هر چند توجه به این موضوع در مناطقی که آب و هوای مرطوبی دارند مهم‌تر از سایر مناطق است. اما جلوگیری از نفوذ رطوبت، کاری است که باید برای تمام ساختمان‌ها در همه مناطق و برای بالا رفتن عمر ساختمان و کاهش هزینه‌های نگهداری آن انجام شود.

برای عایق بندی رطوبتی دو روش رایج وجود دارد. یکی قیرگونی که از گذشته‌های دور مورد استفاده بوده و دیگری روش ایزوگام که به نسبت جدیدتر است.

 

ایزوگام نوعی از عایق‌های رطوبتی است که با اجرای آن از نفوذ رطوبت در سطح جلوگیری می‌شود. این عایق رطوبتی از موادی شامل قیر، الیاف تیشو، الیاف پلی استر و فویل آلومینیومی ساخته شده و به وسیله حرارت در سطح مورد نظر چسبانده می‌شود.

به طور کلی در نصب ایزوگام چند گام باید به ترتیب انجام شود تا در نهایت ایزوگام از کیفیت خوبی برخوردار شود.

کاربرد ایزوگام در عایق کاری برای تمام مکان‌هایی است که به نوعی در معرض رطوبت و آب قرار دارند. از مهم‌ترین دلایل استفاده از ایزوگام می‌توان به سرعت بالا، عدم نیاز به ایجاد آتش برای نرم کردن قیر و کم بودن آلودگی محیط زیست اشاره کرد.

 

 

ایزوگام

 

قیرگونی چیست؟

استفاده از قیر در عایق کاری از گذشته تا به امروز در بین تمدن‌های مختلف رایج بوده است. در عایق کاری به روش قیرگونی اصولا از 2 لایه گونی و 3 قشر قیر استفاده می‌شود. به این صورت که ابتدا با توجه به اینکه هرگونه اشیاء تیز و سطوح زبر می‌تواند باعث آسیب به قیرگونی شود باید قبل از اجرای عایق، اقدامات لازم انجام شود. در ادامه انجام عملیات قیرگونی آغاز می‌شود.

 

 

قیرگونی

 

از ویژگی‌های مثبت قیرگونی می‌توان به اجرای راحت، مصالح قابل دسترس و مناسب بودن برای فضاهای کوچک اشاره کرد. معایب این روش نیز خطرناک بودن به دلیل داغی قیر، پوسیدگی ناحیه قیرگونی شده به مرور زمان و پارگی در اثر نشست‌های احتمالی سازه است.