مهاربندی نیز مانند دیگر فعالیت‌های موجود در ساخت سازه، نیازمند رعایت نکات و الزامات مختص به خود است. اصول طراحی و اجرایی مربوط به بادبندها در استاندارد بین المللی نظیر BS EN 1993-1-1 و ASCE 41-06 آورده شده‌اند. در استاندارد 2800 ایران نیز به الزامات مربوط به طراحی و اجرای قاب‌های مهاربندی شده اشاره شده است.
از مهم‌ترین این الزامات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- در ساختمان‌های کوتاه (حداکثر هشت طبقه یا با ارتفاع کمتر از 30 متر) می‌توان قاب‌های مهاربندی شده را برای تحمل 100 درصد بار جانبی طراحی کرد.
- در ساختمان‌های بلند (حداقل 15 طبقه یا با ارتفاع بیشتر از 50 متر)، قاب‌های مهاربندی شده توانایی تحمل تمام نیروهای جانبی ناشی از زلزله را نخواهند داشت. در این حالت، استفاده از قاب‌های ویژه یا سیستم دوگانه الزامی است.
- ضریب رفتار ساختمان در صورت استفاده از مهاربندی برون محور فولادی برابر با 7 و ارتفاع مجاز ساختمان برابر با 50 متر است.
- ضریب رفتار ساختمان در صورت استفاده از مهاربندی هم محور فولادی برابر با 6 و ارتفاع مجاز ساختمان برابر با 50 متر است.
- ضریب رفتار ساختمان در صورت استفاده از قاب خمشی فولادی ویژه به همراه مهاربندی برون محور فولادی برابر با 10 و ارتفاع مجاز ساختمان برابر با 150 متر است.
- حداقل سطح مقطع میلگرد مورد استفاده برای بادبند ضربدری تیرآهن‌های سقف برابر با سطح مقطع میلگرد 14 است.
- استفاده از بادبند K شکل فقط در ساختمان‌های یک و دو طبقه مجاز است.
- در بادبند ۸ یا شورون، تیر افقی باید قادر به تحمل بارهای قائم در حد فاصل دو ستون باشد.
- در مهاربندی ۷، ۸ و K، اعضای بادبند باید برای 1.5 برابر نیروی زلزله طراحی شوند. به علاوه، تیر افقی باید در حد فاصل بین دو ستون به صورت پیوسته باشد (استفاده از اتصال وصله‌ای یا جوش مجاز نیست).
- در سازه‌های غیر ساختمانی نظیر سیلو و مخزن، فقط مقاومت و مساحت موثر اتصالات بادبند، معیارهای اصلی برای تایید یا عدم تایید مهاربندی هستند.
- در صورت عدم کفایت بتن دیافراگم می‌توان از سیستم مهاربندی فولادی مناسب استفاده کرد.
