استانداردهای طراحی سازه‌های فولادی، مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های فنی هستند که با توجه به اصول استاتیک و دینامیک سازه تدوین می‌شوند. این استانداردها، الزامات مورد نیاز برای طراحی و اجرای ایمن سازه‌های فولادی را ارائه می‌کنند. برخی از استانداردها، مختص طراحی ساختمان‌ها در شرایط معمولی و برخی دیگر مختص طراحی ساختمان‌ها در شرایط لرزه‌ای هستند.
از معتبرترین و پرکاربردترین نهادهای بین‌المللی منتشر کننده استاندارد طراحی این سازه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ANSI/AISC
- ASCE
- Eurocode
- BS
- ISO
- AS
در ایران، دستورالعمل‌ها و استانداردهای زیر، مراجع اصلی مهندسان برای طراحی و اجرای ساختمان‌های فولادی هستند:
- مبحث ششم مقررات ملی ساختمان: بارهای وارد بر ساختمان
- مبحث دهم مقررات ملی ساختمان: طرح و اجرای ساختمان‌های فولادی
- استاندارد 2800: آیین نامه ایمنی ساختمان‌ها در برابر زلزله
بارهای طراحی سازه های فولادی چه هستند؟
سازه های فولادی، با در نظر گرفتن شش نوع بار شامل بار مرده، بار زنده، بار باد، بار برف، بار زلزله و بار ویژه طراحی می‌شوند:
- بار مرده: بارهای دائمی و یا ثابت ناشی از وزن اعضای سازه
- بار زنده: بارهای موقتی، متحرک و یا القایی ناشی از جابجایی افراد یا اشیا
- بار باد: بارهای ناشی از برخورد جریان هوا
- بار برف: بارهای ناشی از تجمع برف
- بار سیل: بارهای ناشی از برخورد جریان سیل
- بار زلزله: ترکیبی از بارهای افقی و عمودی ناشی از زمین‌لرزه
- بار ویژه: بارهای ایجاد شده در شرایط خاص نظیر جابجایی فونداسیون، جمع‌شدگی الاستیک، فشار سیالات و خاک، ارتعاش، خستگی، برخورد، اجرایی و تمرکز تنش
طراحی سازه های فولادی چگونه انجام می شود ؟
طراحی سازه های فولادی معمولا به دو روش طراحی تنش مجاز/مقاومت مجاز یا طراحی با ضرایب بار و مقاومت انجام می‌گیرد.