باتوجه به اعداد بالا ،در ساخت و ساز شهرستانها، نیاز به بازنگری می باشد و ما به سبک معماری در مقیاس کوچک با کیفیت عالی و هماهنگ با فرهنگ و سبک زندگی مردم نیاز داریم، از این رو تجزیه و تحلیل فضاهای شهری در مقیاس کوچک یک الویت برای طراح محسوب خواهد شد. در سال 2002 شهرداری طرح گسترش خیابان ابوذر اصفهان از 16 متر به 26 متر را ارائه داد که در سال 2010 ، یک تکه گسترده 4 متری بین خانه و خیابان باقی ماند و با توجه به بحث فوق، به منظور بازیافت این بخش، تصمیم به ایجاد استودیوی در قطعه 40 مترمربعی گرفته شد.
در آن زمان طراحی آتلیه با چالش های زیر رو به رو بوده است.
چگونه این ساختمان به عنوان یک آتلیه استودیو معماری به عنوان یک آیکون در پوست شهری و هماهنگ با اطراف خود عمل کند. (عباس آباد ، محله عصر صفوی)
ارتباط و مجاورت یک استودیو معماری با بخش های مسکونی به گونه ای باشد که ایجاد مزاحمت نکند.
چالش دیگر موقعیت زمین در کنار خیابان شلوغ و داشتن نور طبیعی مناسب به همراه حفظ حریم و درون گرایی آن ، می باشد.
هسته (توده سفید)، پوسته (ترکیب زمین) و فضای میان بافتی (فاصله بین هسته و پوست) عناصر کلیدی طراحی می باشند. این فضای بینابینی در سمت شرق (حیاط)، مدیریت نور و نفوذ در همبستگی درونی و با حضور آب ، یک نمای فوق العاده را نشان می دهد . آرایش فضایی به صورت دو پوسته، استحکام آجر (مربوط به شهر) و توده سفید (مربوط به فضای داخلی) ایجاد درونگرایی را به همراه دارد که می توان سبکی برای فضا های کوچک مورد استفاده قرار گیرد.
به نظر شما این گونه معماری می تواند نیاز به داشتن سبک معماری در فضای شهر با مقایس کوچک را برطرف کند؟
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |